Μέγαρο Μουσικής: douze points!

Προψές πήγα Μέγαρο Μουσικής σε μια συναυλία του Μανώλη Μητσιά με την παρουσία κ άλλων λιγότερο γνωστών τραγουδιστών. Να σας πω λοιπόν τα καθέκαστα. Ο μόνος που δε μου άρεσε καθόλου ήταν ο Μητσιάς, για να δείτε τι ανάποδος που είμαι! Και εξηγούμαι. Είναι πρωτίστως το στυλ των τραγουδιών που δε μου λέει τίποτα, δηλαδή μπουζούκι, πλήκτρα, λυρισμός/μελωδιούλες, στίχοι τύπου "με λένε Γιώργο και ποτέ δεν τραγουδώ" και τραβήγματα στη φωνή με προσπερνούν όπως μια Ferrari το μικρό Smart! Δεύτερος λόγος που δεν μου άρεσε είναι ότι σαν χαρακτήρας φαίνεται πως είναι υπερβολικά χαμηλών τόνων και το βγάζει και σαν τραγουδιστής. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό όμως σε υπερβολικό βαθμό σε κάνει τρομερά "κουμπωμένο" στην εικόνα σου και δε βγάζεις ψυχή. Και η κινησιολογία του απαράδεκτη. Κουνούσε τα χέρια του με τον ίδιο τρόπο τόσο που δεν πρόσεχες τίποτ' άλλο παρά μόνο αυτό! Κρίμας..
Μετά βγήκε μια τραγουδίστρια, ένας απαράδεκτος κλώνος της Αρβανιτάκη. Ήταν τόσο μέτρια που θα μπορούσε να παίξει στο "Star Wars 2: Attack of the clones"! Eυτυχώς από εκείνο το σημείο κι έπειτα ακούσαμε επιτέλους μουσική. Ο Μανώλης Ανδρουλιδάκης αρχικουμανταδόρος των μουσικών και κιθαρίστας ερμήνευσε τρία τραγούδια του Σαββόπουλου έξοχα. Αυτό που συγκλόνισε ήταν μια φοβερή εκτέλεση του "Μ'αεροπλάνα και βαπόρια", έτριξαν και οι σομμιέδες! Τα καλύτερα όμως δεν τα είχαμε δει ακόμα. Ο Ανδρουλιδάκης προλόγισε την εμφάνιση μιας καλής του φίλης από την Κρήτη (δυστυχώς δεν συγκράτησα όνομα). Τα όσα ακολούθησαν δύσκολα περιγράφονται. Μια θεά, με τη λύρα στα χέρια είπε τρία τραγούδια..σκέτο χάσιμο, και από φωνή; Ας μην το συζητήσουμε καλύτερα. Ειδικά το δεύτερο που είπε, ένα σε ανατολίτικο ύφος, θα το βλέπω στον ύπνο μου για καμμιά βδομάδα! Aφού μας άφησε, " η θεά με την λύρα", εμφανίστηκε ο Γιάννης Χαρούλης ένας απίστευτος νεαρός performer, με μια στεντόρεια φωνή που παραπέμπει (μακρινά) στον Ξυλούρη. Είπε κι αυτός κρητικά τραγούδια με συγκλονιστικό τρόπο και απίστευτη ψυχή. Πέταξε και θανατερές ατάκες! "Σας εύχομαι να είστε υγιείς, όχι τίποτ' άλλο έχω ένα συνάχι και με νευριάζει"!! Αυτός και η "θεά με την λύρα" ανήκουν στους άριστους, στους "άλλους", στους "διαφορετικούς" σ' αυτούς που εν τέλει κάνουν τη διαφορά στη μουσική. Μετά κόντεψα να πάθω καρδιακό επεισόδιο γιατί ξαναβγήκε ο Μητσιάς και εν μέσω ροχαλητών κ μπόλικης βαρεμάρας μου τέλειωσε η συναυλία. Ανάμικτα λοιπόν τα συναισθήματα, όπως τα τοστ του "Παρα πέντε":-)!