Οπεν γιουνιβέρσιτι οφ λάγκαντας..

Χθες, Τρίτη και 17, του Αγίου Αντωνίου, πήγα κατά τις 18:00 στο γυμναστήριο. Αφού έκανα άρπα-κόλλα τη γυμναστική μου, άλλαξα και πήγα σφαίρα στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Λαγκαδά [έξτρα info για τους μη γνώστες: Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Λαγκαδά είναι ένας θεσμός που υπάρχει τα τρια τελευταία χρόνια με διαλέξεις από ονομαστούς καθηγητές για ειδικά θέματα. Η προσέλευση είναι ελευθέρα κ ανεξαρτήτως ηλικίας ενώ οι σπουδαστές αποφοιτούν με βεβαίωση σπουδών(κάτι σαν πτυχίο)]. Χθες λοιπόν το θέμα ήταν "τα Μ.Μ.Ε. στην Ελλάδα του 21ου αιώνα", ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον θέμα, μετά τις εξελίξεις στον κοινωνικό ιστό τα τελευταία χρόνια (δηλαδή της ανάδειξης της εξουσίας του τύπου σε πρώτη εξουσία). Ομιλητής ήταν ο γνωστός Γιώργος Πιπερόπουλος (δεν αναφέρω τις ιδιότητες του γιατί θα νυχτώσουμε) για τον οποίο δεν είχα την καλύτερη άποψη από τις επισκέψεις του σε πρωινές εκπομπές τύπου Παπαδάκη σε ότι αφορά τον τρόπο που επικοινωνεί και όχι βεβαίως για τις ακαδημαϊκές του γνώσεις. Όλα αυτά που είπε λοιπόν ήταν η αποτύπωση της κατάντιας του τύπου στις μέρες μας, τα αίτια που οδήγησαν σε αυτή, και πως αντανακλώνται αυτά σε μας, στην κοινωνία. Η συζήτηση όπως ήταν φυσικό επικεντρώθηκε στην τηλεόραση που κυριαρχεί περισσότερο από τις άλλες μορφές τύπου. Έκανα και δύο ερωτήσεις στον αξιότιμο καθηγητή όπου στη μια εξ αυτών που αφορούσε τον ίδιο και τις προθέσεις που έχει όταν βγαίνει στο γυαλί πήρα ειλικρινή απάντηση (θα σας την αναφέρω σε επόμενο post γιατί είναι καλή για συζήτηση). Σημαντικότατο θέμα που θα πρέπει να μας προβληματίζει όλους μας για να μην αναρρωτιόμαστε μετά από κάθε έγκλημα, εκδήλωση προβληματικής συμπεριφοράς, εκχυδαϊσμό κ προσβολή της δημόσιας αιδούς τις πταίει και ποιος ξεκίνησε τον ανήθικο πόλεμο πρώτος: οι τηλεθεατές ή η τηλεόραση; Το σίγουρο είναι ότι ο κύκλος έγινε φαύλος προ πολλού..